นานมาแล้ว มีหมู่บ้านอยู่หมู่บ้านหนึ่ง ซึ่งเป็นหมู่บ้านที่ไม่มีใครรู้จัก ผู้คน จึงสงสัยเกี่ยวกับหมู่บ้านนี้ และได้เดินทางไปที่นั่น
เมื่อผู้มาเยือนไปถึงที่นั่น เขาได้พบกับผู้เฒ่าคนหนึ่ง เขาจึงถามผู้เฒ่าคนนั้นว่า
“คุณคิดว่าหมู่บ้านนี้ดีไหม มีใครจะชอบที่นี่ไหม ผู้คนน่ารักไหม?”
ผู้เฒ่าถามกลับ
“คนในเมืองที่คุณมาจากเป็นยังไงบ้าง”
ผู้มาเยือนตอบ
“พวกเขาน่ารังเกียจและโลภ พวกเขาโกรธและมีชีวิตอยู่เพื่อโกงและขโมย””
ผู้เฒ่าตอบ
“คนพวกนั้นเป็นคนประเภทเดียวกับที่เรามีในหมู่บ้านนี้”
หนึ่งวันต่อมา
มีผู้เยือนมาใหม่อีกคนหนึ่งที่หมู่บ้านมาหาท่านผู้เฒ่าและถามคำถามเดียวกันซึ่งท่าผู้เฒ่าได้ถามไปว่า
“คนในเมืองที่คุณมาจากเป็นยังไงบ้าง”
“พวกเขาน่ารักและอยู่ร่วมกันอย่างกลมกลืน ดูแลซึ่งกันและกัน…และเพื่อแผ่นดิน พวกเขาเคารพซึ่งกันและกัน และเป็นผู้แสวงหาจิตวิญญาณ”
ผู้มาเยือนคนที่สองตอบ
“ก็คนพวกนั้นเป็นคนประเภทเดียวกับที่พวกเรามีในหมู่บ้านนี้”
ท่านผู้เฒ่ากล่าว
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เมื่อคุณมองคนอื่นเป็นอย่างไร คนอื่นก็มองคุณเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน
เห็นความหวัง เห็นความดี เห็นความรัก…และโลกก็จะเห็นสิ่งเดียวกันในตัวคุณ
แต่ถ้าคุณเห็นแต่ส่วนที่น่ารังเกียจและ ความโลภของคน นั่นคือสิ่งที่เขาจะได้เห็นในตัวคุณ
ดังนั้นจงทำดีต่อโลก แล้วโลกจะดีต่อคุณ
ให้ความรักกับโลกและโลกจะมอบความรักให้กับคุณ